Gündüzü diğer insanlara bırakmıştık seninle,
Bütün sözlerimiz hep gece yankılandı sessiz ve karanlık odaların duvarında.
Kapanan her telefonun sonunda
gecenin karanlıgı çökerken terk edilmiş istasyonun o soğuk tren vagonlarında buluyordum kendimi.
Boş gözlerle camdan dışarıya bakarken gözümün önünden bir film şeridi gibi kayıp giçiyordu geçtiğim yerler,şehirler...
Bütün duygu karmaşasının sonunda güneşe bir kez daha dokunacak olmanın dayanılmaz mutlulugunu yaşıyordum.
Ve ayrılık durağına varmıştı tren...
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta