Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
ağaç kendine güveniyor fazlasıyla..
en çok da 'dalından kopup gölgeme düşeceksin 'kısmını beğendim..
bir de
yaprak yok olurken bile uzağında değil ağacın
sonbahar geldiğinde düşmeye mecbursun sen,ilkbaharda yeni yapraklar açacağım ben
yüreğine sağlık tek kelimeyle mükemmel
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta