Dokuz Otuz Vapuru

09.30 VAPURU
Dokuz otuz vapurundayız
Zaman durmuş vaziyette,
Başı omzumdaydı
Geride kalan dalgaları seyrederek
İleriye doğru ilerlemekteydi
Dokuz otuz vapuru,
Bakınıyoruz seninle çevreye
Her insanda bir yük
Her insanın bir dalgası
Geride bırakamazsa
İleriye gidemeyeceğini bildiren
Dalgası,
İnsan geri de bırakmazsa bazı şeyleri
İleriye gidemeyeceğini
Söylerdik birbirimize

Sonra vapurda çingene bir kız
Elinde turuncu bir papatyayla
Dayandı karşımıza
A beee almaz mısın güzel ablama bir papatya
Yüzü güzel gönlüde güzel olsun
İşini biliyordu çingene kız
Felsefik konuşmuştu birazcık
Öyle ki okulda öğretilmeyen çoğu şeyi belli ki sokakta öğrenmişti
Papatya gönlü güzelleştirir,
Geç fark etmiştik bunu,
Herkese benden bir papatya demek istemiştim o esnada
Kadın fıtratı ya
Herkesten kıskandı kendisini
Dönüp baktı, hafif bir hodbinlikle
Herkese alınacaksa benim ne farkım kaldı
Diyerek tüm vapurun
Turuncu papatyalara bulanmasına müsaade etmemişti
Dalgın ve kurnazca düşünüp
Elimi sırtına atmıştım,
Dalgalara karşı korurcasına
Bir papatya almıştım
Bir papatyayla gönlünü
Bir papatyanın dokuz otuz vapurunda ki
Hikmetini
O gün anlamıştım,
Limoniydik
Yüzümüz büzüşük
Anlımız jilet çizikleriyle dolu
İkimizin kanatlarında prangalar
Uçamıyorduk
Ama kopamıyorduk da
Bakıştık yan yana otururken gözlerimizin içinde
Kalplerimize
Dokuz otuz vapurunda
Monte cristonun kontu
Yaşar Kemal’in İnce Memed’i
Entel bir direnişle hiçbir şey yokmuşçasına
Okumaya atıldık,
Öyle ki
Vapurun siren sesiyle başımızı kaldırmıştık,
O bana ben ona
Bakıştıktan sonra
Bir hışımla vapurdan karaya atlamıştık,
Yanımda yürürken kendimi dünyanın en güçlü erkeği hissetmenin dışında
Absürt bir durum söz konusu değildi
Oysa o bana acımaktaydı,
Acıyordu bana
Bu kadar ateşin içinde beni yalnız bırakmaktan korkarcasına
Ama bazen ateşin içine atamasından da kusur bulmazcasına
Acıyordu bana
Duyguların en masumu
Bilemem belki acımaktı
Ama bu gururuma dokunurdu
Elimi yürürken onun eline yakın tutmaya çalışırdım
Değerdi bazen
Kalp atışlarım hızlanır
Ayaklarım birbirine girerdi
Yol kenarındaki herkesin
Bizi izlediği kanısındaydım
Öyle yakışırdık birbirimize
Öyle zıt
Öyle farklıydı
Ama yakışırdık
Aşamazdık birbirimizi
Şehirlerin dillerini keserdik
Mesafelerin iplerini
Dağların heybetini
Nehirlerin akışını
Denizlerin dalgasını
Hepsini biz yan yana gelince
Bitirirdik
Hepsi dokuz otuz vapurundan sonra gerçekleşmişti