DOKUNUŞSUZLUK
Eprimiş bir ölüm tenidir dokunduğum hiçbir ısıyı alamıyorum....
Çıplaklığıma üşüşen gülüşler kemiren sancılarımın izleridir
tamusal bir renge bürünen dudaklar sesimi emmektedir her vakit. üşümüşlüğün sonrasında düşlerime bir zamanbozumu saplantısı yerleşiyor oysa ne hava iyileşiyor ne düşler ne benim bakireliğim ne de zamanın...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta