Dokunmayın Garibe Şiiri - Baki Ortak

Dokunmayın garibe…
Yazıktır, günahtır…

Garip dediğin,
kimsesi yok sandığınız o insan değil aslında—
Bir ömrün kırık aynasıdır.
Yüreği, sessizliğin içine gömülmüş bir şehir kadar tenhadır.
Bir söz duydu mu ürperir,
Bir gülüş gördü mü hatıraları kanar.

Garip dediğin yürür,
Kimsenin fark etmediği o dar kaldırımların kenarında.
Ayaklarının altında ezilmiş umutların sesi duyulur
dinlemesini bilen kulaklara…
Ama kimse durmaz yanında.
Kimse bakmaz gözlerine.
Sanki gözyaşına dokununca üşütecekmiş gibi kaçar insan.

Garip dediğin,
sırtında görünmeyen bir yük taşır—
Taşıdıkça kamburu değil,
yüreği büyür.
Her darbede biraz daha susar,
Her susuşunda biraz daha olgunlaşır.

Ve kimse bilmez:
O sustukça Allah’a anlatır derdini.
Kime neyin hesabı verilmezse
tek tek dökülür göğe.

Garip bir kapı çalar bazen,
kapı açılmaz.
Bir selam verir,
alıp da geri vermezler.
Bir sıcaklık ister,
kimsenin yüreği ısınmaz.
Ama o yine kırmaz kimseyi.
Çünkü gariplik en çok
edebin içinde yeşeren bir sabırdır.

Bir gün karanlığın tam ortasında,
kimsenin görmediği bir köşede
bir damla yaş süzülür yanağından.
O yaş ne hüzün,
ne sitemdir aslında—
O, dünyaya tutunmaya çalışan
son umut dalıdır.

Garip dediğin,
bir lokma görünce şükreder.
Bir tebessüm bulunca bayram eder.
Bir el değse omzuna,
dünya yeniden kurulur sandığı kadar yumuşaktır içi.
Onun kalbini incitmek kolay,
anlamak zordur.
Ama bir kere anlarsan,
ömrün boyunca unutamazsın.

Ey kalbi kabuk bağlamış insanlar!
Dokunun garibe…
Bir sözle bile olsa dokunun.
İnanın,
bir garibin duası
bir memleketin yükünden ağırdır.
Bir garibin bedduası ise
dağın taşın bile taşıyamadığı bir ateştir.

Bilmeden geçmeyin yanından.
Görmeden yürümeyin üstünden.
Her garip,
gizli bir hikâyenin
en kırılgan satırıdır.
Ve siz dokunmadıkça
o satır göz göre göre yırtılır.

Düşün ki,
bir gün siz de garip düşersiniz.
Bir gün siz de kapı çalar,
cevapsız kalırsınız.
Bir gün siz de
yüreğinize yük biner de
kimselere anlatamazsınız.

İşte o gün anlarsınız
bugün görmezden geldiğiniz
o mahzun yüzleri.

Dokunmayın garibe…
Yazıktır, günahtır…
İnsan olmanın ağırlığı
en çok burada tartılır.

Ve bütün bu sözlerin sonunda,
bu duanın en derin yerinde
bir imza yükselir sessizliğin içinden:

Kul Ortak
—Garibin yarasını bilen,
Garibe dokunanın kıymetini söyleyen
yüreğin adı…

KUL ORTAK