Boşluğa sarılıyorum artık her sabah uyandığımda sana bir türlü uzanamayan halsiz kollarla
Ellerim seni arıyor boşuna yatağın sol yanında neyleyim alışamadım ki hala yokluğuna
Rahat mısın sen orda kim sarıyor seni doya doya benim içim sensiz buz kesilirken baştan ayağa
Rüyadasın sen şimdilik gerçeklerden çok uzakta dilerim yaş dökmesin gözlerin bir gün uyandığında
İyileşir belki yaralarım zamanla geçer dedim bekledim sabırla ama geçmedi kanıyor hala
Netleşir durumum kafamda sonra sonra ya vururum kendimi yollara ya dururum hep aynı noktada
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
