Dökülür Şimdi Şiiri - Kenan Gezici

Gece ıslık çalar, uykuda güneş.
Yıkıntı yangın yeri, yalnızlığa koş.
Heybede hüzün, hazinesi geçti.
Hasetlerin suskun konuşan dili.
Dikenliydi, türlü taşlarla bezeli.
Ben gök yüzüne seslenirken.
Deliydi divane yüzü beslenir topraktan
Hava benim, toprak ve su benim.
Yitiklerimi artık bir bir saymam.
Sinemin üstü oldu düğüm düğüm.
Nasırlı ellerle hiç kimseyi tutamam.
Tıkanır ufuk, bir çizgidir ibaret.
Alda git başını, yaslamam artık taşa.
Bakmam çatan çatsın artık bana.
Geceleri yapa yalnız kalınca.
Bir dağı taşıdım desem şimdi ne fayda.
Beyhude ömür sersem de ne fayda.

Kenan Gezici 12/05/2025