Dökülenler Şiiri - Osman Bulut

Geçmiş seneleri döktüm eleğe
Alta tatsız tuzsuz günler döküldü.
Dolmuş hepsi ömür denen şeleğe
Taşıdıkça gözden kanlar döküldü.

Sandım yaşım yaşadığım kadarmış
Beden görünenden çok ihtiyarmış
Unutmam gereken ne günler varmış.
Gözümün önüne onlar döküldü.

Ömrün tadı saygı, tuzu muhabbet
Bunlar yoksa çabuk bitiyor sohbet.
Dostluklar korunup kollandı elbet
Alta düşmanlıklar, kinler döküldü.

Şu canımız ne tunçtan ne demirden
Vakti gelen kaçamıyor emirden.
Yıllar tek tek harcandıkça ömürden
Toprağa bir hayli canlar döküldü.

Göz dikmedim ne formaya ne forsa
O’na kulum derim birisi sorsa.
Silkeledim üzerimde ne varsa
Eğreti ünvanlar, sanlar döküldü.