Ey bu dem içre kalan verda;
Tesüf mü edersin şemsi örten aya,
Bir kere bakmaz mısın; şu aciz cana?
Bakmazsın cana, küsersin canana,
Dikenlerin mızraktır kalb-i ayn’ında,
Kaldırasın varaklarını sema-ı âlâ’ya,
Ki rahmet yağa; solumdaki toprağa,
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.



