ahize kadar yakın,
çalmasını beklemek kadar uzakken yokluğun,
ya gönlün el vermiyor,yada umutların tükendi,
bilsenki attıkça seni andığını yüreğimin,durmazdın ama;
dün kadar yakın,yarın kadar uzakmış aslında varlığın,
hayır;
geleceğini bilsem,gözlerimide kapatmam gün doğmadan
bin defa verilipte,
bir kere bile tutulmayan sözlere
hala inanacak kadar aptal olmakmıdır?
yoksa karanlıkta kitap okumak
yada fırtınada iz aramakmıdır AŞIK olmak?
bir cıgara dumanı,birde sen vardın beni avutan,
yaktıkça seni anar,andıkça duman bezerdim yüreğimi,
tüm kelimeler kifayetsiz şimdi,cümlelerim anlamsız,
içimde surlarım yıkık dökük,bent tutmuyor ömrüm,
zifiri,bütün umutlarım,
yahu!
döktüre döktüre susarmı hiç insan?
susuyorum!
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta