Doksanlı Yıllar Şiiri - Hamiye Gül

Deli dolu çağlarımdı,
Kıpır kıpır neşeli.
Şarkılar söylerdim o zamanlar.
Hayat bana öyle güzeldi.

Ada sahillerinde gezerdim ,
Atlar gelin kız gibi.
Faytonlara binerdim,
Dudaklarımda ıslık sesi.

Akşam güneşini izlerdim,
Sığmazdı içimin içine içim.
Hep hayallere dalardım,
Sarışındı seveceğim kişi.

Dalgalı uzun saçlı olmalı,
Gözleriyse menekşe yeşili.
Melez rengi olsundu teni,
Favorimse Arjantin'li.

Bağlamalıydı saçlarını,
Omzunda gitarııyla gezmeli.
Salaş giyinmeliydi ama;
Deri yelek topuga inmeli.

Gece çökerdi aniden,
Karanlık basardı havayı.
Gölgeler uzayıp giderdi,
Uyandırırdı hayallerden.

Göreyim de ne göreyim,
Haşerenin devasa gölgesi.
Kalbim yerinden çıkardı,
Sevgili değil canavar bulurdum.

Basardım o an kahkahayı,
Bak prensin geldi derdim.
Yanağına öpücük kondur da,
Canavar prense dönsün derdim.

Midem kabarır dalgalanırdı,
Tükürürdüm taşların içine.
Sonra yine kocaman gülerdim,
Karnıma ağrılar girerdi.

Vakit hayli geç olurdu,
Yaşım daha on yedi.
Eve çok gecikmiştim,
Annem çok sinirlenecekti.

Evet boncuktu ama ne boncuk,
Süpürge en kutsal hazinesi.
Saydırmaya başlayınca bir bir,
Öğrenirdim kuşlardan dört işlemi.

Babamın paçalarına yapışır,
Melül melül gözüne bakardım.
Parmak kalkardı annemde,
Bir daha olmasın ha derdi.

Tv açılırdı açık oturum,
Belgesel ve hatta
O seneler Köle İsaura vardı,
Köleliği izlemeyi sevmezdim.

Kestaneler kavrulurdu sıcacık,
Ablam elinde elmalı pay ,reçel,
Getirmeden mutfaktan koku gelirdi.
Evlerde fırın yok, tencerede pişerdi.

Uyutamazdık gececi annemi,
Sabaha karşı hayvanlar alemi.
Sabah altı koğuş kalk,yatak topla,
Tiyatroya gidiyoruz Enis Fosforoğlu.

Kaçardım bazen o koşturmadan,
Balkondan kömürlüğe düşerdim.
Elimde top sokakta futbola,
Yakalanınca yerdim köteği.

Bir gün baktım yeni kıyafetler,
Bunlar öncekilere benzemiyor.
Hepsi etek, fırfırlı ,dantelli gömlek,
Askılı ,fiyonklu,kurdeleli.

Duydum babamla konuşurlarken,
Kızımız elbise giymeli.
Hayır,oğlum pantolon giymeli.
O gün cinsiyetimi öğrendim.

Oğul gibi yetiştirilecektim,
Eteğe ses çıkmadı.
Beş pantolon alırdı babam,
Etek giymeye zaman kalmadı.

Ve bir gün karar senin dedi babam,
Hayatında ne olursa,
Karışmayacağız özgürsün,
Uyacağız aldığın karara.

Doksanlı yıllar baba evinde,
Ev kızları konuşamazken,
Sınırsız karar alma hakkım vardı,
Ben babamın , anemin oğluydum.