Doğum Gününmüş” Şiiri - Mustafa Muho

Doğum gününmüş.
Kutlayanlar vardır elbet.
Sana güzel şeyler dileyenler,
Mutlu olmanı isteyenler.
Ama ben yokum onların arasında.
Ben sadece susuyorum.

Çünkü bugün,
Benim için bir şeyin daha öldüğü gün.
Senin doğum günün,
Ama ben seni yitirmenin yıl dönümünü yaşıyorum.

Güldün mü bugün?
Bir mum üfledin mi?
Biri seni sevdi mi gözleriyle?
Ben burada içimle boğuşurken…

Ne garip değil mi?
Senin varlığın kutlanıyor,
Ama ben yokluğuna mahkûmum.
Bir tebessüm bile çok görülüyor bana artık senden.

Bedenim…
Yorgun.
Ruhum paramparça.
Adını andığım her an, içim çöküyor.

Neden gittin?
Neden beni o boşlukta bıraktın?
Bir "hoşça kal" bile etmeden,
Sanki hiç sevmemiş gibi...

Hasret ne demek bilmezdim,
Sen gidince öğrendim.
Ama bu hasret öyle masum değil,
Bu hasret zehirli, içimi kemiren bir şey.

Doğum günün kutlu olsun.
Gerçekten.
Ama bil ki, seni bu kadar severken,
Ben hâlâ seni neden kaybettiğimi bilmiyorum.