Ben güneşin, sen Denizin
Hayat verdiği topraklardan,
Kalkıp denizsiz, güneşsiz
Karlı doğu kasabasına yerleştik
Karakışa inatla yüreklerimizin ateşi ile
Ayakta durabilmiş idik
Acılar ve hayatın bütün zorluklarına
Beraberce göğüs germiştik
Siyah beyaz yaşamıma akan
Bir renk cümbüşü gibiydin
Çocukça masumiyetimden alıp
Mutluluk ve sevgiyle tanıştırdın
En zor ve acınası hallerimden
Gülmeyi sevmeyi bana sen öğrettin
Çocukluğumdan beri peşimi bırakmayan
Acı ve kederlerimi bana unutturan
Ölümcül bir hastalığın pençesinden
Bir hastayı mucize eseri kurtaran
Hastayı hayata yeniden bağlayan
Bana iki ayağım üzerine durmayı öğreten
O içtenliği bir sen bir de annemdi veren
İşte delikanlılığımın en dolu yıllarından
Karşıma çıkıp badirelerden koruyan
Denizle büyüyen koca şehrin yürekli kızısın
SEN…..
Badire=felaket
Kayıt Tarihi : 5.3.2010 15:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (23)