Doğduğun Evin Sana Seslenişi

(Biricik’den...)
.....
En eski yalnız benim
Ben sizi bağrına basan,
Kapıları içinde.
Ve bugün acıların içinde,
Yorgun ve yaşlı gezgin
En eski yalnız benim.
.....
Terk edilmiş bir evim şimdi.
Tek başına yıkılmayı bekleyen
Gezinir duvarlarımda ölümün eli,
Serçeler çatımda sevişirken,
Hüzün ülkesinde ben,
Terk edilmiş bir evim şimdi.
.....
Hiç kimseyle paylaşmak istemedi.
Taşıyamadılar yükümü bir türlü.
Anılarım öldü.,
Soldu, sustu çiçeklerim.
Kedim bile terk etti beni.
Çalan kalmadı kapımı senelerdir.
Uzaklaştılar çevremden bir bir.
Yaşam uzaklaştı yetişemiyorum.
Sesler kesildi, ışıklar söndü,
Güneşte bile ısınamıyorum.
Bir buzul çağında, bir evin ömrü…
Üşüyorum, üşüyorum,
Neredesin anacığım,
Gel ört üstümü.
.....
Kuşlar gibi terk ettiler beni.
Oğullar, kızlar birer birer.
Düştü ömrümün dalından,
Günlüğü bile tutulmayan günler.
Ve ne zaman birileri dönse,
Hoşgeldinsiz girilen odalarıma,
Ne coşkulu bir özlemle,
Bir yalnızlıkla, bir yalnızlığa…
Bunca yıllardan sonra ben,
İstemem değiştirmeyin karanlık sonumu.
Artık yürünmeyen yolların yorgunuyum.
Yaşlıyım…
Yapmayın dayanmaz kalbim.
Beni hatırladıysanız bir an,
Alışkın değilim,
Sevinçten ölebilirim.
.....
SAIR BU SIIR DOGDUGUN EVIN SANA SESLENISIDIR KABUL EDERSEN.....
.....
Göltürkbükü, 09.03.2015 Ü.G.A.