ALİ OSMAN YILMAZ DOĞA ŞİİRLERİ

ALİ OSMAN YILMAZ DOĞA ŞİİRLERİ

Ali Osman Yılmaz

Sev dedi,
Doğa ana,
Yalnız sev,
Yalnızlığı değil,
Doğayı sev,
Doğada ne varsa,
Her şeyi sev,
Doğada sende varsın,
Kendini sev dedi,
Doğa ana.
..

Devamını Oku
Ali Osman Yılmaz

Kusur varsa,
İnsandadır.
Bulaştırır doğa anaya,
Kendi kusurlarını,
Uçmayı sever amma,
Binmez sevda kuşunun kanatlarına,
Sonrada dolaştırır,
Bilinmezleri ayaklarına.,
Kendini inandırdığı gibi,
Yalanlarına,
..

Devamını Oku
Ali Osman Yılmaz

Şimdi bahar zamanı,
Göklerden akacak yere,
Yağmur,yağmur hayat suyu,
Duyacaksınız sessizliğin içinde,
Yağmur sağanağının sesini,

Gökyüzündeki orkesradan gelen,
Ve yeryüzünde,
İlahi bir ritmle dans eden,
Büyümekte olan çimenleri,
..

Devamını Oku
Ali Osman Yılmaz

Hava sıcak,
Kavruluyor toprak,
Her yanı susuzluktan çatlak,
Nasıl hasret bulutlara?
Bekler özlemle yağmurları.
Yaşam suyunu toprak.
Tomurcuklara can veren nemi?
Doğa bulutlardan alır,
Tenim ise,
Senin hasretinden.
..

Devamını Oku
Ali Osman Yılmaz

Güneşe aşık doğa,
Yağmura hasret ağaç,
Yarına gebe kadın,
Aşk için savaşan erler,
Sevda şarkısı söyler,
Kızıl güle,bülbüller.

Açar yaprağını ağaç,
Yeşillenir çimenler,
Açar kırmızı güller,
..

Devamını Oku
Ali Osman Yılmaz

Doğa ananın şarkısıyım ben,
Söyler gümbür,gümbür,
Fısıldayarak bazen,
Ve yüreğinde saklar beni,
Her bahar söyler yeniden,
Göklerin maviliklerinden,
Toprağın üstüne düşen,
Yemyeşil halıyım ben.

Dağların,derelerin,çiçeklerin,
..

Devamını Oku