Bir gonca gül idim dikenim kaldı,
Solup gittim bir yudum su döken olmadı,
Ağladım inledim feryatlar ettim,
Sesimi duyupta gelen olmadı.
Günden güne düştüm güçten takatdan,
En büyük darbeyi yedim o yardan,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
