Diyemem Şiiri - Erdem Calikoglu

Dil-i bî-çâreye düştü yine bir şem‘-i cemâl,
Yansa da pervâne misâli, ben ol cânı diyemem.

İki kıblede gezer hâlim: biri Kâbe-i sır,
Biri büt-hâne-i hüsnün; hangin îmânı diyemem.

Lebin bir âyet-i rahmet, bakışın bir tecellî,
Bu nûr Hakk’tan mı iner, yoksa senden mi diyemem.

Kesret içre nice isim, vahdet içre bir nefes,
“Sen” desem benliğim artar; “O” desem seni diyemem.

Meyhâne-i gönülde sâkîye niyâzım var,
Şarâb-ı muhabbet mi bu, yoksa hicrân mı diyemem.

Zâhid der: “Bu sevdâ günah”; rind güler: “Bu sırdır,”
Ben ne zâhid ne rindim, hangi meydânı diyemem.

Bir âh ile döner felek, bir nazarla yıkılır akıl,
Sükûtum ikrâr mıdır, yoksa inkâr mı diyemem.

Adın geçse lisânımda mânâ incinir diye,
Harf harf duâ ederim; ama ilânı diyemem.

Bu aşk fânîde gül açar, bâkîde nûra varır,
İkisi de bir kapıdır; ben o dergâhı diyemem.