Diyemedim Ben Şiiri - Nuh Ali Berk

Bir güzeli görüp gönül verdimde
İçime dert oldu diyemedim ben
Her gün yollarına çıkıp durdumda
İçime dert oldu diyemedim ben
*
Şu benim aklımın yarısı onda
Vuslatı olurmu bilmem ki sonda
Nere gitsem acep bilmiyorum da
İçime dert oldu diyemedim ben
*
Utandım sıkıldım içimde kaldı
Bir görüşte sanki aklımı aldı
Duygularım gönül kapımı çaldı
İçime dert oldu diyemedim ben
*
Böylesi bir şeyi yaşamak çile
Olsa da yaşadım ben bile bile
Ne söylesem fayda etmez gönüle
İçime dert oldu diyemedim ben
*
Sevda kuşu gelip başıma kondu
Yıkılacak sanki sabrımın bendi
Hemi boyu güzel hemi de kendi
İçime dert oldu diyemedim ben
*
Ben bile şaşırdım kendi halime
Edemedim ona bir kaç kelime
Demek için çok şey geldi dilime
İçime dert oldu diyemedim ben
*
Öyle bir ateş ki içimde harlı
Mücadele ettim kendimce zorlu
Kaç kez niyetlendim ama bir türlü
İçime dert oldu diyemedim ben
*
Nere gider bilmem bu işin sonu
Anlatılmaz durum derin bir konu
O kadar çok sevdim bilseniz onu
İçime dert oldu diyemedim ben
*
Bende bir insanım vede bir canım
Böyle bir şeklide, işte var anım
Keşke söyleseydim inan pişmanım
İçime dert oldu diyemedim ben
*
Kul Hızır’ım nere derse gelirdim
Şuna inanmıştım şunu bilirdim
Öl deseydi ben yolunda ölürdüm
İçime dert oldu diyemedim ben
İçime dert oldu diyemedim ben
*
Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)