Diyemedim Şiiri - Ömür Düzen

Açıp cüzdanı resmini çıkardım
Gözlerinin içine bakamadım
Susup konuşmayınca biter sandım
Ben yandım resmini yakamadım

Yüzün gülse gül mevsimi yaşanır
Yaprağın titrese gövdem sarsılır
Rüzgârda yaprak ağaçtan ayrılır
Esen rüzgârları durduramadım

Hasretin acısına merhem yetmez
Seni bir ömür severim ömür yetmez
Sevdamı anlatmaya kalem yetmez
Kalem düştü elimden yazamadım

Bilirsin gölgen belirse yanımda
Yerden kaldırıp sarılırdım aşkımla
Gelirsin diye bahtiyarlık parkında
Sabahlarken seni çağıramadım

Zamandan çıkıp rüyalara daldım
Karanlıkta senle baş başa kaldım
Aydınlanmadan önce her yanım
‘Sevdim seni sultanım’ diyemedim.