Diyemedik Şiiri - Seyrani Göl

Bir söz vardı dilimin ucunda,
Kırılırsın diye sustum.
Gözlerin bir başka konuşurdu,
Ama bakamadım... Diyemedik.

Bir gülüşten medet umduk,
Küskünlüğü yok sayarak.
Sen de bilirdin içimde kopanı,
Ama gurur başka bir dildi… Diyemedik.

Kalbim hep yokuş aşağıydı,
Seninle düzlüğe çıkamadım.
Bir adım daha atsaydın belki,
Kendimi bile affederdim… Diyemedik.

Sakladık gözyaşlarını perdelere,
Gülüp geçtik sustukça içimize.
Bir “kal” demek ne zordu oysa,
O an geldi, ama geçti… Diyemedik.

Şimdi anılarla konuşuyorum,
Sesin hâlâ tını tını gecede.
Sen de uyuyamazsın bazı sabahlarda,
Benim gibi... Biliyorum. Diyemedik.

Bir bakışın yeterdi belki affa,
Bir kelime çözülürdü zamana.
Şimdi ne yapsak eksik, ne söylesek geç...
Kırıldık, sustuk, sevdik… ama diyemedik.
S.GÖL