Diyarbekir Yiğitleri Şiiri - Veysel Sari

Surların gölgesinde doğmuş yiğitler,
Yüreklerinde Dicle'nin coşkusu gizlenir.
Kara gözlerinde mertlik, sözlerinde sadakat,
Diyarbekir insanı, asildir her vakit.

Dağ gibi dururlar, haksızlığa boyun eğmezler,
Mazlumun yanında, zalime karşı dikilirler.
Dostluğa verdikleri değer, paha biçilmez,
Onların yanında, ihanet asla görülmez.

Sözleri senetten sağlam, verdikleri el tutulur,
Namusları her şeyden önce, asla leke sürülmez.
Misafirperverlikleri dillere destan olur,
Kapıları herkese açık, gönülleri sevgiyle doludur.

Gözlerinde vatan sevgisi, ruhlarında cesaret,
Her biri birer kahraman, her biri birer nefer.
Diyarbekir'in sokaklarında, yiğitlikleri yankılanır,
Onların varlığı, şehre bir gurur katar.

Gözleri karadır, yürekleri pak ve temiz,
Dostlarına can feda, düşmanlarına aman vermezler.
Diyarbekir'in yiğitleri, destanlar yazarlar,
Onların adları, tarihe altın harflerle kazınır.

Kavgada aslan kesilir, barışta güvercin olurlar,
Her zaman adaletten yana, haktan yana dururlar.
Diyarbekir'in yiğitleri, örnek insanlardır,
Onların izinden yürüyenler, asla yanılmazlar.

Diyarbakır'ın havasında mertlik, suyunda yiğitlik var,
Bu topraklardan yetişenler, her zaman dik durarlar.
Diyarbekir insanı, asil ve onurlu bir millet,
Onların varlığı, şehre bir umut verir elbet.

Ey Diyarbekir'in yiğitleri, sizler gururumuzsunuz,
Sizinle gurur duyar, sizinle övünürüz.
Sonsuza dek yaşasın, Diyarbekir'in yiğitleri,
Onların adları, asla unutulmaz bu şehirde.