Divani Güzele Methiye

Saçların siyah
mısralar gibi uzar
gül yanağına dökülür
yer yerinden oynar seni görünce
yüreğim yerinden sökülür

elimde kalem dilimde kelamsın
ben mecnunum sen leylamsın

şiir duyunca sesini
kendi ahenginden utanır
senin için değil dağ değil bisütun
çağ açılır çağ kapanır

mısram beytim şiirimsin
ben ferhadım şirinimsin

sen dilber gelince meclise
sazlar susar
hanendenin dili tutulur
akıl kuşu uçar baştan
mey unutulur
senin göründüğün gece güzelim
ay tutulur

ben keremim aslıhansın
bırak gönül gönlünce yansın

sen tuti girince gülşene
dut yer bülbül
özge yüzünü görünce
utancından kızarır gül
cüce servi revan olur
boyun görünce
alır götürür seni çin ü maçine
saba esince

yusufum sen züleyhamsın
tarihler bu aşkı ansın