Divane gönlüm benim, sevdaya doyamadın,
Yel gibi savruldun da, bir yâre varamadın.
Ne baharın gülüsün, ne kışın karı oldun,
Bir ömrü heba ettin, bir murat alamadın.
Gecelerde serzeniş, gündüzde sessiz feryat,
Gönlünde aşk ateşi, dilinde yoktur hayat.
Her yol seni çağırdı, yönünü bulamadın,
Ne menzile vardın sen, ne yoldan cayamadın.
Bir telin iniltisi, bir dağın yankısıydın,
Her seherde ağlayan, gözümde saklı sırdın.
Kendini arar oldun, kendine soramadın,
Divane gönlüm benim, bir dala konamadın.
Kayıt Tarihi : 4.11.2025 13:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!