Kimi içinde ağır bir yük taşır
Bir gülümsemesiyle
Dünyanın en hafif insanı sanırsın
Kimi fırtınalarla boğuşuyordur içinde
Öyle sakin dökülür ki kelimeler
Dudaklarından
Dünyanın en huzurlu insanı sanırsın
Kimi kendi içindeki denizde
Boğulmak üzeredir
Bir dokunuşla gelir kendine
Dünyanın en dalgın insanı sanırsın
Kiminin içinde hep kar yağar
Üşür en çok da geceleri
Bir sarılırsın
Dünyanın en sıcak insanı sanırsın
Kimi kaybolur kendi içinde
Bir bilmece gibidir çoğu zaman
Birer damla süzüldüğünde yanaklarından
Ellerini tutarsın
Öyle bir bakar ki gözlerine
Dünyanın en içten bakan insanı sanırsın
Kimi kendi içinde ölüyordur her gün
Umut ettiğini görürsün bir an
Dünyanın yaşamayı en çok seven insanı sanırsın onu.
Kayıt Tarihi : 30.8.2016 00:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!