Dinmiyor Babam Şiiri - Dursun Ulutaş

Ömrün geldi geçti çile çekerek
Gidenler geriye dönmüyor babam
yavrular aglaşır boynun bükerek
Çaglar didem yaşı dinmiyor babam
Arifeler gelir bayram hüzünlü
Sensiz yaşantımız hep kara günlü
Nasihatın vardı unutmak dünü
Köydeki ışıgın sönmüyor babam
Annem vekilindi gonca güllerde
Kardeşim yanında emin ellerde
Selam söyle muradım ne hallerde
yanıyor yüregim kanmıyor babam
Moderin çag imiş ben bilmem amma
Örf adet yok oldu dönecek sanma
Eskiden yaktıgımız o gazlı lamba
Şimdi floralasnlar yanmıyor babam
Ozan dursun derki bu yük çok agır
O eski dostların olmuşlar sagır
Yol gösterenim yok açsa bi çıgır
Bu yokluk sırtımdan inmiyor babam
BABA BİR BAŞKADIR İNSAN YOK OLUNCA ANLAR AMA NE ÇARE