Dinleyene derttir bu ezgi "lüzumsuzdur"

Karanlık bir parkın en donuk köşesine kuruldu Ravi.
Bugünün içinde süzülen melekler var diyorlar.
Ruhunu derin bir ah diye çekti içine.
Elinde izi kalmıştı az önce tuttuğu korun.
Kor yakınca sustu Ravi.
Rivayetler tükendi.
Karanlık gökyüzü altında ışık olmayan her ova bir deniz gibi görünür
Sıkışıp kaldığım bu betonları yıkacak bir yasa var...

İçimde bir izdiham korusu
bakınca nasip dağlarına aslında yeşiller.
Ya bu karanlık ne gözlerime perde diye diktiğim.
Bugün o insan nerde ?

Boş salıncak gölgesinde büyüyen yitik çocukluğum.
Çok az kaldı, az kaldı bitecek bu sonsuzluğum .
Bir de köşede ağlayan bir çocuk
sakinleştiremez Ravi.
Ruhunu kaybettim hükümsüzdür.
Dinleyene derttir bu ezgi lüzumsuzdur…