Dinle İçimdeki Mevlâ"(tasavvuf)

"Dinle İçimdeki Mevlâ"

Rabbim...
Kullarına aşk diye yanıp,
Su diye ölenlerine,
Binlerce kez tövbe edip,
Yeniden çıkıp gelenlerine,
Kanat takıp göğe yükselenine
Ya da toprak olup hayata karışanlarına...

Ey Rabbim...
Kulu sağır mısın?
Duymaz mısın göğsünde atanın
Naif sesini?

Dinle...
Dinle Rabbim...
Mevlâ diye yanar içinde,
Bir kalbin en sessiz yerinde,
Kimi zaman bir damla gözyaşında,
Kimi zaman bir çocuğun “amin”inde"Dinle Rabbim"

Ey Rabbim...
Kullarına aşk diye yanmayı öğrettin,
Kimi ateşte kavruldu, kimi suda boğuldu,
Kimi binlerce tövbeyle geri döndü sana,
Yaralı bir kalp, kırık bir secdeyle...

Sen ki suskunluğu konuşturan Kudret,
Göğe yükselene kanat oldun,
Toprağa düşene rahmet,
Bir avuç külden, yeniden can üfledin.

Ey Rabbim...
Kulun bazen sağır, bazen kör,
Ama ya sen?
Duymaz mısın içimde titreyen naif sesini?
Göğsümde atıyor kalbim: Mevlâ, Mevlâ, Mevlâ...

Kimi zaman susarak yakarıyorum,
Kimi zaman ağlayarak secdeye düşüyorum.
Sana söylenmeyen sözleri,
Gözyaşlarımla yazıyorum alnıma.

Ey aşkın sahibine giden yolların sahibi,
Kimi pervane olur yanar,
Kimi kül olur da savrulur rüzgârla,
Ama hepsi sana varır sonunda.

Dinle Rabbim…
Dinle içimdeki yanışı,
Bir çocuğun dualarında saklı,
Bir annenin gözünde,
Bir âşığın kalbinde…

Aşkınla yanıyorum,
Tövbenle arınıyorum,
Yarına değil,
Tam şu an,
Sana dönüyorum…

,
Dinle… İçimizdeki Mevlâ’yı…