Dinle Beni (669) Şiiri - İbrahim Arslan

Dinle beni ey dinmeyen yağmur,
Saatlerce ıslansam da böyle
Çıkmaz bedenimde ki çamur...
Kara bulutlar gibi kara bahtım...
...
Karlar altında da kalsam ben,
Yüzüm yine bembeyaz olmaz.
Palyaçolar karşıma dizilse,
Şimdi yine de gülümsemem...
...
Bu dünya da bir anneler masum,
Bir çocuklar. Ve bebekler...
Gün gelip büyüyecekler,
Kimi hayat adamı olacak, kimi!
...
Serserisi çok dünyanın ferdiyim.
Günahın en modası bende ve,
Günahkar yüzlerle dolu etrafım...
Efkarımın dineceğini bilsem.
Şimdi ben de bir büyük içerim!
...
Rüzgar savur beni, savur rüzgar...
Birisinin kapısına bırak.
Sevsin beni, gülümsesin bana.
Rüzgar savur beni, savur
Ya bir cami, ya bir kilise avlusuna...
...
Dopdoluyum, dopdolu... Açım.
Gözüm kapkara, kara bahtım gibi..
Ve kapkara yine saçım...
Nereye bıraksan beni rüzgar,
Yine oradan dönerim gibi...
...
Keşke!
Beni beklese şimdi...
Keşke beni beklese...
Benim onu beklediğim gibi.
Kara kaşlı, kara saçlı, kara bahtlı.
Kızım. Kızım!
Ağladım ben, sen hiç ağlama...
Hiç bir zaman ağlama, gülümse...
22.07.2009