Akla, mantığa, bilime, fenne yakınsan,
Sevgiyle, merhametle, vicdanla doluysan,
Ahlâkla yürürsen, nefsine kul olmadan,
Hak ve adaletle, rızalıkla yol alırsan...
Alın teriyle ekmek kazanır,
Emekle yoğrulur, işine değer katarsan,
Üreterek, helâlinden kazanç sağlarsan —
İşte o vakit İNSAN denir sana,
Adını yürekle taşırsan.
İbadetlerini Allah’a göster,
Bana da dindarlığını anlat istersen.
Lakin bil ki — arifler özünü yoklar,
Kamiller nefsin perdesini aralar,
Cahillerse kendini aklar,
Eksiklerini göremez, yanlışı başkasına yakar.
Eksiğini, kusurunu, noksanını buldun mu?
Aynaya bakıp hakikatinle tanıştın mı?
İşte o gün insan olabildin mi?
Sor kendine, sessizce ve derinden:
“İnsan olduğunu bana göster.”
Dünya Yükünün Hamalı
Kayıt Tarihi : 24.7.2025 11:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!