Din Ve Hukuk Şiiri - Ahmet Bektaş

Din Ve Hukuk

Din inancın pratiğidir. Hukuk ise toplumsal hayatın verimli sürdürülmesinde insanların birbirine karşı özgürlük alanlarını korumak içindir. Dinlerin tamamı Orta Çağ’da gelmiş olan peygamberlerin ilahi, kutsal öğretileridir. Kutsal kitaplarla perçinlenmiş olan bu kurallar güncellenemez. İçtihat ile biraz açılmaya çalışılsa da yenilikçileri bidat yapmakla suçlarlar ve yol bu şekilde kapatılır.

Dini esasları hukuka sokmak isteyenler olabilir, hukuk kurallarını dine sokmak isteyenler de olabilir. Dinde reform yapmak veya dini esaslarla(teokratik) yönetim benimseyenler.

Dikkat edilmesi gereken husus dinin inanç boyutunun olmasıdır. İnancın çeşitliliği insanlar adedince olabilir. Hukuk ise güncel ihtiyaca cevap verecek şekilde devamlı yenilenir. İnsanların illa bir dine inanmak zorunluluğu ise zaten yoktur.
İnançlar hukuka sokulur ise Osmanlı’da olduğu gibi yabancılara ayrı hukuk kuralları uygulanmak durumunda kalınır.

Güncel olduğundan bahsedeceğim, kürtaj konusunda herkes bir şeyler söyler ama asıl söz kadınındır. Kürtaj onun bedeniyle alakalıdır çünkü. Kürtaja “Cinayet” denecek ise cinayetin hukuki tanımının içine kürtajın da kanuna konulması gerekir. Cinayet canlı doğmuş bir bedenin katledilmesi çünkü. Hamile anneye yapılan saldırıda ceninin ölümü yine annenin hakkı olarak görülür. Doğmamış olan ceninin akıbetini kimse bilemez. Çocuk canlı doğduğunda tüm haklarını alır. Hangi topraklarda doğmuşsa oranın hukukundan yararlandırılır. Reşit olduğunda dilediği tercihi yapar.

Kadın kendi bedeninden bir canlı çıkarmak isterse veya istemez ise bu onun kendi özgürlük alanıdır. Kutsal inançlarla bu hakkı elinden alınamaz.
Hamile kadın bir kişidir, canlı doğum yaptığında da bir kişidir. Doğan bebek ayrı bir kişidir. Yani doğmadan kişilik ve hukuksal haklar elde edilemiyor. Olacak oğlana don biçilmez yani.

Kadın hamile kalıp kalmamak konusunda nasıl özgür ise bebek doğurup doğurmamak konusunda da özgür olmalıdır. Danışma makamları olan din adamları ya da tıp doktorları sadece görüş bildirebilir. Bebeğini doğurmak istemeyen kadına “Cani”, kürtaja da “Cinayet” denilecek ise bunu da söyleyecek makam kanunlar dahilinde savcıdır. Din adamı veya tıp doktoru yada başkaları değildir.

Orta Çağ engizisyon mahkemelerinde din adamların iddia ve yargı makamında olmasının sonuçlarını herkes bilir!

Son tahlilde; herkes dini inancında özgür olmalıdır. Neye, nasıl inanacağına kendisi karar vermelidir. İnanç esasları konusunda herkes aynı hizada olduğundan kimse kimseye hesap vermek zorunda değildir. Kimse Allah veya kendi inancındaki ilah adına (Sanki vekalet almışçasına) başkasından hesap soramaz! İnanç esaslarıyla hukuk kuralları arasında ne kadar yakınlık olursa toplumda o kadar huzur olur. Ama bu yakınlaştırma hukuktan kısarak ya da dinden azaltarak olmaz. Çünkü insanlar adedince farklı inançlar olacaktır. Bunun önü açıktır. Kimse çoğunluğun inanç anlayışına kurban edilemez.

Saygılar;

Ahmet Bektaş