Anladı kelimelerin anlamsızlığını ,
Sustu , çekildi bir köşeye alıp acılarını ...
Kızdı dili, yorduğu için bunca yıl heceleri,
Ve mesken edindi ruhu karanlık geceleri..
Anlatmak , anlatmak ah şu anlatmak ...
Ateşe odun,yüreğe gam,derde dert katmak
Neyi geri getirip , neyi götürdü ki ?
Büyük acılar her zaman dilsiz değilmiydi ki?
Yaşlar mıydı ? yüzünden süzülüp akan Ruhundaki yaramıydı, ağlayarak kanayan..
Damlayı gördü görenler, dediler ki gözden
Düğümlendi harfler boğazında, sus dedi ruh
Yaralanmamış kişi ne anlar ki sözden...
Kayıt Tarihi : 28.6.2020 12:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!