Dilruba Şiiri - Osman Söylemez

Ne hatıralar sarardı o şehirde
Bir bir enkaza gömüldü umutlar
Küflü akşamlardan söylediğimiz şarkılar
Gölgelendiğimiz o sahil, o iniltili ormanlar
Nasıl da alışmıştım sana Dilruba...
Söyle bana Dilruba!
Sen miydin yüreğimi okşayan
O gözler senin miydi aşkla bakan
Hangi gökten irkildin bu kadar
Hangi denizde kayboldun da gelemedin bana
Söyle Dilruba
O mehru, o meftun sen değil miydin...
Ankara'da havalar soğuk bu aralar
Herkeste bir telaş
Kimi ekmek çalar kimi aşk
Anlatacak çok şey kalmadı
Ben yine bildiğin gibiyim
Çekilmez halim ve serseri tavırlarım
Eskisi gibi dokunamıyorum çiçeklere
Yeni bir çerçeve aldım silik resmine
Eh! biraz yaşlandım tabi
Biraz unutkan oldum bu aralar
Yine de çok özlüyorum seni Dilruba...
Tuhaf bir halim var, yaşamak içimden gelmiyor
Bir harabe gibi yıkılmayı
Bir roman gibi yakılmayı bekliyorum
Ah! Dilruba olacak şey miydi gidişin
Düşlenecek miydi böyle gözlerin
Söz verdim bir kere anmayacağım ismini
Dilruba dediğimde nolur anla beni...
Şimdi unutmalıyım seni Dilruba
Ebedi saklanamam ki yasına
Hevesimi yıkıp taç ediyorum başucuma
Bir bir karartıp gülüşlerini
Gömeceğim zifirden kuytulara
Nolur anla Dilruba
Yaşayamam böyle iki arada...
Hangi göğün habercisi bu kırlangıçlar
Mevsimler hepten mi kirli bu ara
Güneş ufukta unutmuş bizi
Bayağı oldu mehtabı görmeyeli
Söyle bana Dilruba
Neden yoksun yanımda...
Artık umursamıyorum yağan yağmuru
Soğuklar bahane ben yalnızlığıma üşüyorum
Yokluğun bir kâbus gibi çöktü üstüme
Bu karartı ben miyim aynada gördüğüm
Ah! dilruba gel de gör nasıl sevdiğimi
Yıkıldım, yenildim vazgeçemedim...
Aşktan sakındığım doğrudur
Kimizaman yenilgilerden medet umarım
İçın rahat olsun kimseler bilmez beni
Ölsem yağmur bile yıkamaz
Ah! Dilruba bir bilsen içimdeki seni
Yine de sevmez miydin beni...