Ne etsem boş; azalmıyor azabın
Ne insaf var yüreğinde ne îman
Yere batsın kin, öfken o gazabın
Dilerim ki solsun yüzün Asuman
Can bahçemdi, sen bahçemde kanarya
Ne tutsaktım yüreğinde ne parya
Dem bahardı, gönlüm aşka bir derya
İncisiydin o denizin Asuman
Nimetten iz görmeyince derdimde
Kim bilir kaç âh bıraktım ardımda
Hazan esen viran gönül yurdumda
Kan kokuyor kalan izin Asuman
Apansızın uğrayınca işgale
Gama kaldı bağrımdaki boş kale
Nevbaharda haz vaktine beş kala
Düz ovada çöksün dizin Asuman
Ey gönlümün dikenli gül goncası
Böyle miydi sol yanımın öncesi
Can yaktıkça yalnızlığın pençesi
Sızlasın hep o genizin Asuman
Kayıt Tarihi : 17.3.2025 16:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!