DİLENMEK
Sıratın başındayım; sayılmaz sayıdalar…
Bazılarının ellerinde tesbihler, kadınları itelerler
Bağrışlarda dediğini yaptık diyenler, bir de dediğini yapamadık.
Korkunç sesler; eşeklerin sesinden daha çirkin insanların sesleri
Demişti, en kötü ses…
Bense yanmış bir ağacın altına oturdum, seyrederim alemi, o da beni
Ben neyim ki…
Dur!
Sıratın başından sıyrılamazsın,
En günahsızın attığı taş mısın?
Korkunç bir yaşama refleksimle ayağa kalkarım, ama ben ölüyüm.
…
Neden hafifledim bilmiyorum; günahsızım, her gün dualarım;
Rahatlarım ve
Yeniden oturdum yanmış ağacın gölgesine
….
Kalabalıklardan çok okyanuslar akıyor sıratın başına
Sesler,
Ses gömütlerinden çıkıp gelmişler; korkunç uğultularıyla
…
Dilenmek için!
…
Günahlarım benim bencilliğim
Kimlere hesap vereceğim diye beklerim.
Hakan Karaduman
Kayıt Tarihi : 27.5.2025 19:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!