Tanrım ilk senin kitabını tanıdım.
Yalan söyleme çarpılırsın dediler.
İlk camide çalındı ayakkabılarım.
Çocuk bu, yalan söyler dediler.
O günden sonra,
hırsız gözüyle baktım,
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
'şimdi bakıyorum da tanrım.
senin evine sığınıyor hırsızlar.
Her gün aynı suçu işleyip,
her gün günah çıkarıyorlar. '
Siirinizde islediginiz konu gercekleri yansitiyor, ama tüm ibadet yapanlari da icine alir gibi sesleniyor kulaklarima. Yaniliyor muyum sair kardesim? Oysa imanin kimde oldugu belli olmaz. Her dilenenin de bosuna dilenmedigini anlamak gerek.
Hirsiz dediklerimiz cesit cesit. Toplumun her kesiminde var; ayakkabi hirsizlarindan tutalim da gönül hirsizlarina kadar... Yalniz unutmayalim ki, toplumun her kesiminde görmek mümkün bu tür insanlari... Camilerimize gidenlerimizde ne kadar varsa pürüzlerimiz, yasamin tüm diger kesimlerinde de fazlasiyla görmek mümkün... Önemli olan, insanin kendisinin hirsiz olmamasi, örnek davranislar sergilemesidir.
Saygi ve selamlarimla.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta