Dilenci Kadın Ve Çocuk

dün akşam tahtaköprüde gördüğüm
dilenci kadının kucağındaki çocuğun
kirli başını okşadım.
uyumuştu bu soğukta,zavallı
belkide aç,susuz
morarmıştı yüzü soğuktan
sümüklerle bezenmiş yüzü,
Yerabbim,nede masumdu
tıplı melek gibi,
içim burkuldu
ben de verdim anasına birkaç kuruş
egomu tatmin için
oda titriyordu sanırım
açlık ve soğüktan
gözlerin de öfke vardı,
kin vardı.
duyulmayan çığlıklarla
isyan ediyordu,insanlıktan
bense pişmandım,insan olarak
doğmaktan
bir çocuk daha düşmüştü kaldırıma
tutmazsak ellerinden.
tutamazsak,daha nicelerinin düşüp
yok olacağı gibi
düşündüm bir an,bu muydu sevgi ?
birkaçkuruş sadakamıydı ilgi ?
nerde kalmıştı o övündüğümüz
insanlık ?
uzaklaştım yavaşça,insanlığıma
ana avrat küfrederek oradan...

GÜLEN