Dilek Kadıoğlu Şiirleri - Şair Dilek Kad ...

kalemim
kağıdım
ve
bir tutam
İstanbul silüeti gözlerin

Ben sende koca bir İstanbul Tükettim!

Sen göz bebeklerimi fark edebilecek kadar yakın
ama içindeki anlamı keşfedemeyecek kadar uzaksın..

Tan ağarırken güneş doğdu gözlerime
İçinde senden aydınlık getiren bir güneş.
Garip bir şey işte
Gözlerinde gözlerimi görmek vardı ya
Kim bilir bu da masal üçtür belki de.

Sus! Sakın bir şey söyleme.
İçimde büyüttüğüm devi ezdim şimdi..

Düşüme düşlenen değil.
Düşüne düşlediğin olmak için.
Düştüğün yerlerden geliyorum.

gözlerim daldı,
hayallerim ağladı,
sonra karıştım sigaramın dumanına

Ne zaman elime kalem alsam
İlk yazdığım
adın oluyor
ve
adının yanına yazdığım
adım

Olması gereken ne varsa olmuştu ve belki de başka olacaklardan haberimiz yoktu. Kafamızı bir toplayalım; cam kesiklerini bilir misiniz; hani ince bir çizik çekilmişçesine göğüs kafesinizin ortadan ikiye ayrıldığını hissettiğiniz bir acı. İşte öyle, her an, her dakika ince ince sızlayan cam kesikleriyle doludur hayatımız. Ve kırıp dökülen ne varsa toplamaya çalışırız gidenlerin ardından.

Öylesine kırgınım ki, yüzümdeki gülüşün sahibi ben değilim. Bunca kırgınlığı gözyaşlarıma hapsetmenin ne demek olduğunu kim bilebilir? Bana baktıkları zaman gördükleri kişinin ben olmadığını onlar da biliyorlar mıdır? Benim gibi onlar da kendimi kandırdığımı biliyorlar mıdır?

Yine daldım uzaklara, gözlerim çok uzaklardan birinin gelmesini bekler gibi.