Dilek Kadıoğlu Şiirleri - Şair Dilek Kad ...

Soğuk bir şubat akşamı,
İstanbulun ışıklarından uzak bir sahilde,
Hasretin kıyılarıma vuruyor.
Rüzgarın sürüklediği dalgaların,
Sessizce kıyıları dövdüğü gibi,
Özlemin de gönlümü kırbaçlıyor.

Bir hüzün var sesinde,
Şarkılardan mı dersin?
Nağmelerinin çıkmazlarında
Yine seni alıp götürdü mü uzaklara?
Boynunu büküp yurtsuz, biçare;
Dalıp kaldın mı duvarın bir kenarına?

Canına yoldaş olmama
Ömrümü uğruna adamama
Batan Güneşimin yeniden doğmasına
İzin ver seni sevmeme izin ver sevdiğim

Sensiz geçen saniyelere

Sen dersin ya
kapıyı anahtarla açmayı sevmiyorum
yüreğim isyanlara düşer,
sessiz kopan fırtınalarla
duymasan da haykırırım sana
o kapıyı ben açarım diye sana

Biliyor musun?
İki kişilik yaşadım bugün;
Her şeyimi sen yanımdaymışsın gibi
Yaşadım.
Hayalimde seninle ne yapmak istediysem bugün
Bir bir sıraya koydum.

Büyüklerimizden öğrenmiştim
Gidenlerin ardından su döküp el sallamayı,
Sallanan ellerde mendillere özlem bağlamayı.

Öğrendiğim günden bu yanadır ki;
Kalan ben oldum hep gidenlerin ardında

Köşeler
Umursuz;
Meydanlar umursuz;
Rakseden ayrılıklar bile
Umursuz..
Ne sevdalar yitip gitti de

seni okumak:hayatı tanımak
seni okumak:askı sevgiyi hasreti tanımak
seni okumak:yıldızlara bakmak
seni okumak:yürekte bir heyecan fırtınası yaratmak
seni okumak:tarifsiz bir duygu bazen
seni okumak:seni tanımak

Sessizlik içinde bir ses mi olsam
Yoksa
Sesin içinde sessizlik mi olsam
Ben ne olsam da
Senin yüreğinde bir yer bulsam

Sen gittin ya!
Gök haykırdı, yağmur ağladı..
Ben mi?
Hem gök oldum, hem yağmur..
Damlalarım su olup arkandan aktı,
Gitme diye diye yolundan aktı..