Dilefrûzum Şiiri - Muhammed Yusuf Maral

Dilefrûzum! işte ayrılık vakti!
Toplamış çantasını sevdalılar,
Kaçarlar aşklarından düşman gibi
Kalır onlardan geriye anılar.

İsmin kalmış giderken ceplerimde,
Satırlarıma hapsolmuş habersiz.
Seyredince anladım gökyüzünde
Yıldızlar bile yüzünden değersiz.

Lüzumsuz vaatler vermişim sana,
Solmuş ektiğin narin papatyalar.
Sebebi benmişim mahkumluğuna,
Üzgünüm benim suçum bu yağmurlar.

Ayrılırken sende kalsın mutluluk,
Bir akşam oturup helalleşelim.
İştahım yok, bırakmaz uykusuzluk;
Yaşamak zor, ölümden bahsedelim.

Yağmuru kıskanırdım ya bir zaman,
Yanaklarından öpsün istemezdim.
Şimdi yabancıyım sana yağmurdan...
Böyle olacağını bilemezdim.

Cihanı da karşıma almalıydım,
Haklısın kader bizim elimizde.
En azından hep dürüst olmalıydım,
Yalan ağırlık bastı sevgimizde.

Eğik düştü başım güzel kalbine,
Yine de sevmeye çalıştın beni.
Üzülme yar beni kaybettiğine,
Daha fazla üzemezdim ki seni.

Yüreğimde bir zerre eksilmedi
Sevda terennümleri Dilefrûzum!
Beni en son aradığından beri
Gece gündüz bilmeden uykusuzum.

Lakin uyursam hiç bir şey değişmez,
Rüyalarıma koşup gelebiliyorsun.
Belki de bu mektup sana erişmez,
Kim bilir kimi sevebiliyorsun.

Ağlama sakın bir gün rast gelirsen!
Gülmek çok yakışıyor üzerine.
Olur ya belki bir sabah özlersen,
Sakın ihanet etme düzenine!

Nedeni belli malum iftirakın,
Sen ayrı dünyada ben ayrı yerde.
Seni görmemekti adı günahın,
Şimdi bir resmin bile yok elimde.