Dıldar Békes Şiirleri - Şair Dıldar Békes

kimse yoktu kapıda
ardına bakmadan emin adımlarla yürüyordu ölüm
her yer karanlıktı her şey sıcaktı
bir kaç adım sonra ölü ruhları yaşatan bir ağaç çıktı karşısına
ve sordu ağaca
hayat nerede?

Artık içinde öldüğümü hissediyorum gönlünün,
Var olmadım sende
Olmayacağım hiçbir zaman belkide,
Aniden varolup,çaresizce yokoluşun
Merkezinde yer alan bende
Hiçbirşey bırakmadın kendinden

Bir sonbahar akşamı
esen rüzgârdı
gözlerinin güzelliği
Dalından düşen sessiz
bir yaprağın
sesiydi sessizliğin

Ne kadar da yaşlanmışım
Baktım etrafıma tek başıma kalmışım
Sen gittin gideli ben cehennemde yanmışım
Anlamadım kendimi ben sana nasıl aldanmışım

Ertesi yok artık senli mutlu saatlerin

ka/lem kırık
eller yaralı
ve bir soru sordu kağıda; Beni yazabilirmisin.
kağıt aynı bakışlarla cevap verdi peki sen yazılabiirmisin benim gibi
işte bizde böyleydik üzeri yazılamayan bir kalem ve yazı yazamayan bir kağıt gibi...
__________yitik şair________

Bir gün gelecek bütün günler gün yüzüne çıkacak
Bir gün gelecek bütün güller solup gidecek
Bir gün gelecek mutsuzluk mutluluk olacak
Ve o gün günler ile güller mutluluktan ve senden utanacak...

düşüşlerden de düş/tüm ben
ki; hiç düşünmemiştim düşeceğimi düşlerden
henüz öğrenmemişken yürümeyi
yarı uykulu gözlerinden
düşmeyi öğrendim ben...

Kelimeler biter bazen sevgiliyle yapılan tartışmalı bir konuşmanın orta yerinde.Sessizliğe adanmış düşünceler alır sesin yerini bütün sesler karanlığa gömülür birden.Karşında duran gözleriyle yeni bir dünyanın kapılarını ardına kadar açmış olan kadın bir anda kaybolur gözlerinin önünden.Belkide bitmiştir verdiğin sevginin karşılığı yada yaptığın bir hata sevginden yüce kılınmıştır.Kendi dünyanda kaybolmak üzere kimsesizliğe bırakılmış bir dilenci hissedersin kendini.Sessizliğin vereceği o erişilmez hazzın yaptığın hatanın üzerini bir çarşaf gibi kapatacağına inandırırsın bütün herşeyi.Ama sevgili bütün herşeyi kendi lehine çevirmiştir oyundan kopmuşsundur,yapacağın hiçbir hamle kalmamıştır artık.Bundan sonrası cehennemle cennet arası bir mücadele olcaktır.Herşeyin geçmişteki gibi olması için mücadele edersin.Düşünülmesi imkansız düşüncelerle beynini karma karışık bir düşünce deryasına dönüştürürsün.Düşünürsün yarattığın göklere ulaşan aşk gökdelenini yıkan nedeni.Gözlerinin önünden geçer yaşadığın hayalkırıklığı.Belkide nedeni yoktur tanrı herşeye bir neden aramıyor zaten ve ne tuhaftır ki tanrı her zaman kadından yanadır.Onu elde etmek isteyen bir erkek gibi sahiplenir.Dünyan kararır hiçbirşeyin değişmediğine inanamazsın herşeyin bir kabus olduğunu sanırsın.Öümün yavaş yavaş yaklaştığını hissedersin gecelerin bitmez güneşin hiçbir zaman doğmayacığını düşünürsün.Kalbin kör yüreğin sağır bedenin dilsiz kalır.Annenin yaptığı yemekler bile eskisi gibi tat vermez.Hayatına kaldığın yerden devam etmek istersin ama olmayacak hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.Bir daha aynı gökdeleni inşa edemeyeceksin çünkü o gökdelen başka bir müteahhit bulmuştur kendisine.Sana düşen varoş bir mahallede bulacağın yıkık dökük bir gecekonduyu tekrar inşa etmek olacaktır...

(yitik şair...)

Seni Görmüyor ve Duymuyorum

seni görmüyor ve duymuyorum

ama hissedebiliyorum sana dair bazı şeyleri

Beynimde küf tutmuş düşünceler
Her birinde acıkmış kör cümleler
Mevsim değişmez yüreğim hep kış
Sesin sessizlikten alır manasız bir alkış
Bak sevgili gözlerin bende kaldı
Dilsiz dilim beni senden söktü aldı