Dikiz Aynasında Kirazlı Aşk

Saatler geriye ağlıyor bu şehirde,
Her kırmızı ışıkta bir ,"kırmızı kiraz çekirdeği" saklıyorum dilimde.
Bekliyorum da, bekliyorum...
Dikiz aynasında geçmişim el sallıyor bana.

"Gitmem gerek" diyorsun kırık bir radyo sesiyle,
Ama cebimdeki çekirdekler "kal" diye fısıldıyor.
Yeşil yanınca gazı köklüyorum,
Arkamda kalan sen değil,
Kendimin tozlu bir resmi.

Radyoda çalan şarkıyı duydun mu?
"Bütün kirazlar çürüse bile..."
Çekirdekleri atıyorum camdan dışarı,
Belki bir çocuk bulur da,
Benden kalan bu küçük siyah kalpleri,
Toprağa gömmez mi?

Bütün sözcükler uçup gitti dudaklarımdan,
Sadece bir tanesi kaldı geriye:
"Kırmızı kiraz çekirdeği."
Kuru, sert, imkansız...
Ama içinde kocaman bir bahçe saklı.

Ve işte yine kırmızıda kaldım,
Saatler geriye akmaktan yoruldu.
Bir gün ben de unutulacağım,
Dikiz aynasında kaybolan
Bir kiraz lekesi gibi...