Dikişi Seyrek Yara

Ben çok sesli sustum Mişa!
Gökyüzü şarkısıyla düştü gül suya,
Ritim tutan rüzgarla,
İçime kurdun krallığını
Damsız evler gibi.

Ve sofistike bir gündü o sabah.
Güneş erkenden açarak gözlerini,
Çilek bahçelerinden kokladı hayatı.

Güvercinlerin bayat ekmek kırıntıları
Toplaması kaldırım uçlarından,
Yarım ağızdan şarkılar söyleyen,
Çocukları duydum.
Tütün kokan bir kadın,
Karanlığa ağıtlar yakan,
Dişi bir yarasa.

Suyun üstünde selamımı alan,
Gümüş renkli balıkları,
Her şeyi gördüm Mişa.
Ama onu görmedim.

O siyahı çok geceyi hatırla!
Burnumun ucunda,
Yanık buğday kokusu,
Ruhunu soyunmamış ,
Bir dokunma sonrasında,
Kabuğu gevşemiş,
Bir kırmızı yara.

Zaman kanadı onsuz,
Hem de yavaş yavaş,
Kederleri saçlarıma,
Sıkı sıkı öreli,
Nice vakitler geçti acaba.

Süheyla Altınkaya Turan