Her günün sonunda yapayalnızım işte
Bi sigaram arkadaş titrek ellerime
Bir de demli çayım
Mezesi hasret tüten esrik gecelerimde
Gönül gergefimde hüzünler dokudum
Yüzümü parçaladım aynalarda
Yüzsüz aynaların canına okudum
Senden sonra yüz şiir yazdım belki
Bilmez ki kimseler bilmezsin ki sende
O şehrin taş duvarlarında benim sözlerim
Adısı yoktu şairin, acısı vardı her hecede
Kalbimin kıblegahında
Ne zaman aşka ettiysem niyet
Ya bir maraz koydu yoluma ya bir diyet
Kırk yerinden yamaladımda sevdayı
Yine bendim delik deşik, de ki sabret
Olmuyor yar olmuyor
Dikiş tutmuyor yaralarım...
Sen hiç hedef olup koştun mu mermiye
Sen hiç tam onikiden ıskaladın mı ölümü
Sen hiç özlemekten öldün mü kimsesiz
Gözlerinde nehirler çağlarken
Sen hiç bir damla susuz kaldın mı
Sen hiç hayallerini sattın mı yok pahasına
Sen hiç düşlerini astın mı idam sehpasına
Aynı yerden sevgin kadar bıçaklandın mı
Olmuyor hayat olmuyor
Dikiş tutmuyor yaralarım...
Kayıt Tarihi : 17.3.2025 00:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!