Dikiş Tutmaz Acılar

Çarmıha gerilmiş acılar bıraktın bana,
Birde yalnızlık çığlıkları ve mühürlenmiş çaresizlik.
Dikiş tutmaz acılar edindim sen giderken,
Ne ayın şavkımasını gördüm ne de gün yüzü,
Kimseler görmesin diye acılarımı,
Geceleri ağlayıp, gözyaşlarımı rutubetli anılarla yıkadım.
Geçer sandım.
Ama geçmedi, gidişinin yüreğimde bıraktığı izler.
Silinmedi hafızamda giderken sarf ettiğin sözler.
Bu yüzden hep yarım kaldım, öksüz kaldım, güneşsiz kaldım.
Acılarımla bir başıma kaldım ama sensiz kalamadım.
Ne yaptıysam da söküp atamadım seni yüreğimden,
Kurtulamadım kaderimden.
Ama vazgeçtim kendimden,
Ruh bedenden ayrılınca,
Hem öldüm hem de öldürdüm,
Acılarımı da gecenin karanlığına gömdüm.