Çocukken çok diken batardı ayaklarımıza
Köyümün tozlu, dikenli yollarında koşarken.
Şimdi yüreğime batıp durma.!
Ben alışkınım batan her dikeni,
Bedenimden söküp atmaya..
Kayıt Tarihi : 10.11.2013 01:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!