Dört yaşında kaldım, bir düşle yarım,
Babam gitti, gitti ardında acı bir sızı,
Hayatın yükü omzumda, ağır ve kırgın,
Öğrendim düşerek, kalkmayı, dimdik durmayı.
Kahraman oldum kendi masalımda,
Gözlerimde bin yaşın hüznü saklı,
Güç oldum fırtınalarda savrulurken,
Her yara, her gözyaşı bir ders oldu bana.
Sonra çıktın karşımda, on sekiz yıl sonra,
Bir güneş gibi doğdun, ısıttın soğuk günlerimi,
Sevgiden öte, dosttan çok daha fazlası,
Sen oldun en güzel umut, en derin huzur.
Seninle yeniden öğrendim sevmeyi,
Kırgın kalbim yeniden atmaya başladı,
Seninle hayat, bir şiir, bir melodi,
Ve ben artık sevginle iyileştim.
Kayıt Tarihi : 21.6.2025 23:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!