Devrim Tülay Şiirleri - Şair Devrim Tülay

// Böylemiydi kavlimiz?
Yarım kalan cümlenin öznesi olduk //

Aylardan şubat, vakit gece yarısı
Tenhada kundaklandı yürek
Yalnızlık aşka bulandı

Yasamak seni…
Yazmak geceye, dinginliğinde siyahın
Ulu orta susamak…
Kalemimin zamansız hamlesiyle
Sancısız…
Satır satır doğurmak

Karanlık şehrin girdabına daldım
Şehir küçüldükçe,büyür yanlızlık

*********************************************

Sabah serindi

Üstünü açık unutan kuşlar
Güneşe uçtular

Hevesti

Mutluluk ahengine boyanır ruhum
Eteklerime takılır hüzün
Silinir rengim,
Siyaha çalar umut

Uludağ’a kar düşmüş
Yüreğime kocaman ateş
Ah şu cam olmasa aramızda
Ne dağda kar kalacak
Ne de yüreğimde ateş…

Küçük bir kız çocuğuydum vaktiyle
Saçlarım vardı uzun
Rüzgarla dans eden
Bir de papatyadan tacım.

Can derde düçar
Terkedilmiş hüzün otağında
Yıllar yaprak yaprak düşerde hayatımdan
Geride kalan koca bir yalan

Birazdan, yaralarımın üzerine dökülür gece
Onarılmaz göçükler ruhumda
Sessizliğe kurşun sıkar, sarnıca vuran damlacıklar
Vakit çekilir kabuğuna
Alıştırıldım…
Her gece, yaban bir ağrının koynunda sabahlamaya

Kasımdı,sonbahar…soğuk
Yeni bir başlangıç
İlk kar yağdı üstüne
Soğuk başlamıştı her şey