Devrim Tülay Şiirleri - Şair Devrim Tülay

daha gelmeden
gönül evime
bir gidişle gittin...
gittiğin yerde

dur gitme...
diyemedim.
sen giderken
süründü yerlerde

Şimdi gitme vakti,ardına bakma
Bir kuru inatla geçermi sandın?
İncindim,kırıldım…döndüm bir daha
Sen bu –nokta-yı konmaz mı sandın?

Ne istedim?

Ne verdin ki?

sen geldin
yüreğimde ılgıt ılgıt esmekte rüzgar
sürükler beni apansız
bilinmez bir serüvene.

bir varmış
bir yokmuş
diye başlar...
sonu mutlu biten

Sen gideli
Turuncu akşamlar tutuyor ellerimden
Birlikte yudumluyoruz çayımızı
Sohbetlere düşüyor gölgen
Hüzün topluyorum eteklerimde ıslak
Sen uzakların yolcusu

“Gitme! ”
Yoksulluğuyla hayıflandığımız kelime
Dilimizin burcunda, intihara sürüklenen
Yasak gibi, günah gibi
Ötelenen…

Geçme yabancı kumsalımdan
Yanaşma sinsice koylarıma
Düşmesin kömür gözlerin
Bahtımın aydınlık yollarına

Yağmur,

Akıt dünyanın olanca kirini
Yeşersin yeniden vefa tohumları