Devrim Kokan Bahar Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Belki şafak atar, belki yaşam dolu bir bahar gelir diye
Hep bekledim, belki güneş doğar diye
Her seher vakti 
Güneşin
Yolunu gözledim
Gümüşi muhatapları olmayan
Gecenin soluğuna sığınan
Zaman hep zifiri karanlık
Yarınları
Aydınlık isterim
Sensizliğe ağlarken, şu gözlerim
Ne hüzün dolu yüzüm güldü
Ne güneş doğdu
Ne devrim kokan bahar geldi
Mevsim
Hâlen hep o kara kış
Senden söz almıştım ya, ne sen
Nede o beklediğim "devrim" geldi
Bari bir müddet daha, beni o engin yüreğinde tut

Sabahlara yakışır bir özlemle, her seher kıyısında
Özgürlüğe boyanmış dağların yücesinden
Bin bir umutla
Karanlığı yavaş, yavaş silen
Güneş
Sıra dağları aşıp
Doğar diye
Al güneşin doğuşunu bekledim
Sensizliğe ağlarken, şu gözlerim
Ne saçlarına dökeceğim
Güneş doğdu
Ne arzuların çiçeklerine sevdalı
Sevdam tükendi
Boş yere mi bekledim, boş yer mi?
Ne beklediğim
Sabah oldu
Bana
Ne devrim geldi ülkeme
Buzdan
Duvarları örülü
Şu virane bataklığa
Nede sevdiğim
Karanfil kokan bahar geldi
Aylar, yıllar geçip, ömür bitiren zaman dolsada
Ben, umudumu yitirmeden al güneşi bekleyeceğim

Gözlerimin önünden geçiyor, tüm halkların mutluluğu
Belki yürekleri ısıtan güneş doğar diye
Her seher vakti
Kanayan
Şu yırtık hayatın kıyısından
Yol bekliyorum
Sevda gömleğini giymiş
Yorgun kalbimin her atışında
Seni özlüyorum
Seni
Seni
Ah be güzel gözlüm
Gelmeyen sana
Doğmayan güneşe
İçim
Derin, derin kanıyor
Yıkılıp alt-üst olsa
Şu
Dünyam
Kalbime sözüm var
Bekleyeceğim
Mutluluğa kollarını açan
Tunç yeleli baharın
Kutlu gelişini
Kapımı çalacak tüm sabahları
Zirvelere yükselen
Sevda yüklü
Vuslat güneşini
Umutla bekleyeceğim tüm güzellikleri
Utansın benden, devrim düşmanı işgenceli dünyay

Mehmet Çobanoğlu
10.11.2022
İstanbul