işten dönen babalar
ve onu bekleyen çocukların arasındayım
seni beklemek fiiline takılı kaldım
bilmiyorum kaç zamandır aynı cümledeyim
ıslak bir kağıt parçasına akıtıyorum
bendeki seni
yani benimle olmayan seni
mısraların gücü yok biliyorum
seni bana getiremez hiç bir şey görüyorum
ve su veriyorum içimdeki acıya kurumasın diye toprak
kurumasın diye özlem
kurumasın diye...
susmak belki en zalim fiil olacak
ama susuyorum
bilmediğim bir dilde acı çekiyorum
'seni özlüyorum'
Kayıt Tarihi : 17.4.2002 16:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!